9-1 ροζ. Σύγχιση. Αν μπορούσα μόνο να τα βάλω με το μυαλό. Στην περασμένη ώρα που μετράει πάντα εις βάρος. Στο χρόνο που δεν δέχεται ούτε μια δικαιολογία. Στην απουσία. Η σιωπή είναι κάτι που δεν ξέρουν οι αισθήσεις. Οι δικές σου. Που ζουν με δικαιολογίες για να ναι ολα σωστά όπως τα πραξε ο καλός θεός, βολικά για τη θλίψη. Βολικά και για τα λόγια τα μεγάλα.Στη μέθη που φέρνει θλίψη. Στην ανάγκη του όλα τα περιμένω, ως που θα μεγαλώσω αρκετά. Για να δω οτι στάμπα είναι η ζωή. Τσάμπα καμιά ευχή. Ούτε ένα σαγαπώ. Μόνο χάδια, φιλιά και τραύματα που τα σταματούν τα ρινγκτοουνς μες στα σκοτάδια. Που τα γαμάει η γαμημένη φωλιά που έβγαλε ρίζες και δεν τη ξεκοιλιάζει μήτε ο σατανάς. Στης ψυχής κρυφά βουητά. Που μιλούν για απελπισία μέσα στη ζάλη. Και οραματίζονται το τίποτα. Να ρχεται γρήγορο και γλυκό. Κι αυτό το βράδυ.