Στρογγυλές με καμπύλες, ευθείες γραμμές με τόνους ψαρευτικούς και τόνους γραμματικούς, διφορούμενες έννοιες, στίξεις και παύλες, τα πάντα όλα. Για δάχτυλα που με θράσσος έλεγαν πως χτύπαγαν αυτά που τα χείλη αδυνατούσαν. Μέχρι που τα κύτταρα με αυτή τη μαγική δύναμη -που οδηγεί τα όργανα σε ένα ντελίριο έξω από τα πρέπει του σώματος-, ξύπνησε αισθήσεις απατηλά όμορφες για να ναι η πραγματικότητα μιας και μόνο ανάσας τα πάντα όλα έπεσαν γυμνά, κι ανίκανα να υποκλιθούν λένε τα ίδια πάλι και πάλι. Ντροπιασμένα βλέπουν αιμάτινους ιστούς να δίνουν ροπή σε αυτά που καμία στίξη, και στρογγυλή καμπύλη ή αριθμός μπορεί να πει. Λόγια, αριθμοί και λέξεις το τίποτα μπροστά στο μεγαλείο. Αυτό που ούτε ακτινογραφικοί χάρτες ούτε οροί αλήθειας μπορούν να αποκαλύψουν, να αποκωδικοποιήσουν, να υποτάξουν. Τώρα μόνο στα μάτια μπορώ να σε κοιτώ και στα χείλη να σε χαζεύω, ελπίζοντας πως εκείνη η μαγική ενέργεια που κίνησε κάποτε το σύμπαν, θα φέρει αέναα στα όργανά σου που πληκτρολογούν νέους κώδικες και λεξικά για την ερμηνεία της πραγματικής αγάπης, άλλη λίγη από αυτήν την ασήμαντη στο χαρτί λέξη. Οχι δεν θα την γράψω.