Αιτία θανάτου: Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Έτσι θα λέγαμε αν ήταν άνθρωπος. Ήταν όμως γάτα. Ένα ζώο που ένα άλλο ζώο προτίμησε να την πατήσει παρά να πατήσει το φρένο του. Φώναξα τον πατέρα μου να μαζέψει τη γάτα μας απ' το δρόμο, γιατί τριγύρω της μαζεύτηκαν τα μωρά καθώς και η μητριά της, η κυρία γάτα μου που ξεκίνησε να βγαίνει κι αυτή έξω απ' την αυλή για να μας προϋπαντήσει και η ψυχή μου πάει κι έρχεται κάθε μέρα.
Το συγκεκριμένο γατί δε θα ξανατριφτεί στα πόδια μου φωνάζοντας για φαγητό, όπως έκανε δύο χρόνια τώρα κάθε μέρα που περνούσε.
Λυπάμαι γιατί αυτή η γάτα έδωσε τιτάνιες μάχες να κρατηθεί στη ζωή από μωρό, όταν η μάνα της την παράτησε και την υιοθέτησε η δικιά μου με το έτσι θέλω, όσο και να μάλλωνα μαζί της. Δεν άντεχα, βλέπεις, άλλο ένα μωρό στο τσουβάλι μου ούτε να υποστώ άλλη μία αγωνία για το αν θα επιβιώσει, αλλά η κυρία γάτα μου με έπεισε. Λεπτή, κοκκαλιασμένη, παρατημένη κι όμως έζησε. Όπως κι έζησε βγάζοντας από μέσα της εφτά νέα γατιά.
Πάντα φωνάζε για οτιδήποτε κι αν έκανε. Πεινούσε; Φώναζε. Διψούσε; Φώναζε; Γεννούσε; Πάλι φώναζε. Ευτυχώς το ατύχημά της ήταν ακαριαίο. Την είδα. Δε θα άντεχα να την ακούσω και να φωνάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου