Σου πήρα ένα στυλό φακό. 20 ευρώ μου ζήτησε ο Πακιστάν και γω του κανα παζάρια στο μισό. Τελικά όταν το έχωνα στη τσάντα μου σκέφτηκα πως μπορούσα και καλύτερα. Πάντα μπορώ και καλύτερα. Η κατάρα του τελειομανή. Εχει ένα εξάρτημα που όσο το γυρνάς τα σχήματά του στο ταβάνι αλλάζουν και άμα το βγάλεις εντελώς η γραμμή του λέιζερ φτάνει να σε πετύχει στη καρδιά και να κερδίσω από εδώ, τη μάχη που δίνουμε. Εγώ θα κάνω τον Λούκι Λουκ. Με σβηστά τα φώτα φέρνει τα αστέρια στο ταβάνι. Έναν έναστρο ουρανό στο χώρο σας. Με αγάπη από εμάς για εσάς. Τα αληθινά αστέρια βρίσκονται εκεί έξω. Όπως εκεί έξω βρίσκονται και τα περισσότερα ψέματα. Ο όμορφος κουρδιστός κόσμος τους. Που είναι απελπιστικά μονότονος και άδειος, γεμάτος παχουλές υποσχέσεις για να τρέφεται το μυαλό με ψευδαισθήσεις ευτυχίας. Με αυτό το γκατζετάκι όμως μπορείς να φυτέψεις τα αστέρια στο πάτωμα και να φτιάξεις αληθινές ψευδαισθήσεις. Να χωρέσει όλη μας η ζωή σε ένα δωμάτιο. Και να αρκεί αυτό. Εμένα θα μου αρκούσε αυτό. Γιατί όταν είμαι μαζί σου, είμαι ευτυχισμένη με το ΤΙΠΟΤΑ. Μέσα σε αυτό, βρίσκονται όλα.